Tips van de hele wereld

Welke moeder heeft er niet mee te maken? Goedbedoelde -ongevraagde- tips vanuit verwachte en onverwachte hoek. Begrijp me niet verkeerd, het is heel fijn om mensen om je heen te hebben die met je meedenken. Maar er zit ook een keerzijde aan. We hebben het allemaal vast wel eens meegemaakt. Er is iets met je kindje en je bent zelf nog niet helemaal uit wat je ermee aan moet. Je loopt er een beetje mee te tobben en gaat op onderzoek uit. Uiteindelijk vind je een oplossing die weloverwogen is en ook past bij het gevoel dat je hebt. Natuurlijk ben je onzeker, het moeder zijn is een groot avontuur van nieuwe dingen doen en vertrouwen krijgen in jezelf.

Luisteren naar je moederinstinct. Je weet wel, dat instinct waarvan je eigenlijk altijd hebt gedacht dat het een grote mythe was.

Vol goede moed ga je met je oplossing aan de slag. Helaas merk je al gauw dat een baby niet erg resultaatgericht te werk gaat. Het kost tijd. En dat is niet erg, want als moeder heb je engelen geduld bij je kleine kroost.  Gedurende het proces zijn er echter mensen die -soms per ongeluk- met een goedbedoeld advies komen. Of nog erger: een verhaal van hun eigen kind ‘ die het allemaal veel anders (lees beter/sneller/eerder/vroeger) deed’. Dit zijn de momenten waarop je als moeder sterk moet zijn. En dat is moeilijk. Vooral als je ook nog last hebt van slapeloze nachten en gierende hormonen.

Het ene oor in en het andere uit, is makkelijker gezegd dan gedaan. En met de verhalen van anderen in je hoofd raak je eigenlijk alleen maar gefrustreerd als het bij je kindje langer duurt dan zij hebben verteld.

Zo ook met onze lieve meid, hoewel ze nu bijna 4 maanden is komt ze ook s nachts nog elke 4 uur voor haar voeding. Om me heen hoor ik verhalen van kindjes die ALLANG doorslapen. Of ik hoor van mensen dat we haar ‘ verwennen’  door steeds te reageren als ze wakker is. Hierdoor begin je als ouder te twijfelen aan je werkprocedure. Zou het echt een gewenning voor haar zijn geworden? Moeten we haar gewoon laten huilen en valt ze dan misschien vanzelf weer in slaap?  Het wakker worden s nachts was voor mij eigenlijk geen probleem. Ik ben het zelf nu ook al maanden gewend. Toch begint het me steeds meer te frustreren en wordt het steeds zwaarder. Elke keer als ik wakker word baal ik als een stekker.

Opeens besef ik me dat ik me laat kisten door de verhalen en adviezen van anderen. Gelukkig lees ik op sites dat een baby van 4 maanden echt nog niet perse hoeft door te slapen! Een baby geeft zelf aan waar hij/zij behoefte aan heeft. Er zijn dus wel degelijk tegenargumenten en de waarheid ligt dus in het midden. In onze maatschappij heerst een sfeertje van dingen ‘moeten’. Door zulke dingen op te leggen maak je het leven voorspelbaarder en comfortabeler. Maar is het de bedoeling om de natuur in een bepaalde hoek ‘vast’ te zetten? Moet ik mijn kind met honger laten huilen omdat het voor mij comfortabeler zou zijn als ze leert doorslapen?

Ik besluit me niet meer zo gek te laten maken door wat anderen doen en zeggen, ik kijk naar mijn kleine meisje die elke dag het zonnetje in huis is. Ze doet het goed, zij geeft ons het belangrijkste advies als ze s ochtends breed lachend kreetjes slaakt in haar bedje. Ik moet alleen leren beter naar haar te luisteren. En elke dag gaat dat steeds een stuk beter.