Schoonheid zit van binnen?

Als ouder wil je bepaalde waarden en normen meegeven aan je kroost. Zo hebben wij ook een ideaal beeld van hoe we het willen gaan doen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat bepaalde normen en waarden bij een meisje meer ‘aandacht’ verdienen dan anderen.
Of dat ligt aan de huidige maatschappij die veel vraagt van het vrouwelijk geslacht durf ik niet te zeggen. Maar dat het een uitdaging is weet ik zeker.
‘Practise what you preach’. Dat is een tekst die vaak in mijn hoofd rondzingt. En ik heb zo’n vermoeden dat deze zin nog vaak terug gaat komen in mijn blogs.

Ik kan het allemaal mooi ‘zeggen’ maar de enige manier om echt geloofwaardig te zijn is door het zelf ook te ‘doen’.

Wat ik heel belangrijk vind is dat onze kleine meid opgroeit met een goed gevoel over zichzelf. Dat ze weet dat ze er mag wezen en dat innerlijke schoonheid belangrijker is dan je uiterlijk. Natuurlijk is het fijn als je er leuk uitziet maar het moet niet je hoofddoel zijn in je leven. Belangrijk is dat je lekker in je vel zit, een fijn mens bent om mee om te gaan en bovendien je gelukkig voelt met wie je bent en wat je doet. Dat je ‘in peace’ met je zelf bent en je zelfverzekerd en fluitend door het leven gaat.

Met dit alles in mijn hoofd loop ik al een aantal dagen met mijn ziel onder mijn arm.
Hoe ga ik verklaren dat ik in de afgelopen 3 weken 5 uur in een kapperszaak heb doorgebracht en voor 200 euro m’n haar heb laten behandelen?!
Als het uiterlijk niet zo belangrijk is, waarom moest ik dan perse van brunette weer naar blondine? Ik ga er dan nog verder over nadenken en besef dat ik elke dag een half uur bezig ben met make uppen. Ook zo’n ding. Ik hoor het haar al zeggen, ‘mama, als het uiterlijk niet zo belangrijk is waarom doe jij dat dan?’. Tja.

Normaliter zou ik mezelf verdedigen met argumenten uit boeken of andere wijsheden. Maar als ik dan ga lezen in sprookjes boeken is de prinses ook altijd knap en de heks altijd lelijk. De knappe prinses is altijd lief en aardig en de heks altijd gemeen. Dit is dus een associatie die je als kind al een soort van geïndoctrineerd krijgt. Het enige kinderboek wat ik tot nu toe heb kunnen vinden is ‘Het mooiste visje van de zee’ van Marcus Pfister. Dat visje is het mooiste visje maar ook heel ijdel en trots. Hierdoor heeft het visje geen enkele vriend. In het boekje besluit de vis zijn mooie schubben te delen met anderen, hij wordt hierdoor weliswaar ‘lelijker’ van maar zijn vriendjes ‘mooier’ en ineens vind iedereen hem aardiger. Dus eigenlijk moet hij eerst lelijker worden om leuk gevonden te worden. Dat is ook wel een aparte manier van doen. Maar goed misschien dat het ook anders werkt bij vissen. Geen idee.

De echte reden van mijn haren verf avontuur was dat ik mezelf een verslonste moeder vond. Zo een die geen tijd meer steekt in zichzelf en er als een sloeber bijloopt. Ik had heimwee naar het beeld van mezelf als vrouw (of eigenlijk meisje, maar ja het wordt ook tijd om te accepteren dat ik geen 16 meer ben). Ik had nooit van mezelf verwacht dat ik op dit punt zou aanbelanden. Ik was degene die riep na de geboorte van onze trots dat ik écht niet kon begrijpen dat moeders zo onzeker over zichzelf konden zijn. Ik hoor het mezelf nog zeggen…. Je hebt als vrouw immers een wondertje op de wereld gezet, hoe kan je dan ooit nog aan jezelf twijfelen?

Eerlijk is eerlijk, een zwangerschap gaat je niet in de koude kleren zitten. En inderdaad het is gewoon écht waar, alles gaat hangen en ziet er ineens anders uit. Zo moet ik na het stoppen van de borstvoeding enorm wennen aan mijn nieuwe mama-borsten. Geen gevulde zwanger borsten meer en ook geen op-klappen-staande-stuwende-borstvoedings borsten meer.
Zachte mama borsten, help-waar-is-de-volume-heen-borsten zijn nu realiteit. En die kont die (eindelijk) met de 18,5 kg tijdens de zwangerschap verscheen is ook als sneeuw voor de zon verdwenen…Dan die buik, een pigment streep vanaf de navel naar beneden, en dan nog aan de zijkant wat striae. Ik kan toch echt wel zien waar de zwangerschap schade heeft aangericht. En ja natúúrlijk heb ik er iets moois voor terug gekregen. Maar op momenten wil je ook gewoon weer even sexy en aantrekkelijk zijn als je jezelf in de spiegel bekijkt. En natuurlijk weet je dat ook je vriend weer even moet wennen aan dit nieuwe lijf. Ookal zegt-ie dat hij je nog steeds mooi vind! Toch wordt je daar óók wat onzeker van.

Ik wil me niet alleen moeder voelen,
ik wil me ook vrouw voelen!

Tja, innerlijke schoonheid ís uiteindelijk het belangrijkste maar is eigenlijk inherent aan je uiterlijke zelfbeeld. En met dat in het achterhoofd denk ik dat je als mens best weleens mag klagen over je uiterlijk, je best tijd en geld eraan mag besteden om er leuk uit te zien. En dat je dus ook anderen best vaker complimentjes mag geven als je vind dat die persoon er goed uitziet! Om vervolgens trots op jezelf te zijn en te genieten van hoe je eruit ziet. Uiteindelijk is er toch weinig te doen aan je uiterlijk en maak je het jezelf makkelijk als je het aan het einde van de dag gewoon kunt accepteren.

Wees je bewust van wat je te bieden hebt behalve het plaatje aan de buitenkant. Wees niet bang om iets te verliezen. Je mag best eens je mooie schubben mag weggeven aan anderen om hun leven op te vrolijken. Maar je mag ze ook weleens aannemen van anderen en er zelf mee ‘shinen’. Oordeel niet gelijk over mensen die je tegenkomt en sluit ze niet buiten. Ook al is het een lelijke gemene heks, wie weet wat daar uit voort kan komen! We weten het allemaal: Shrek bleek ook een ontzettende lieverd te zijn.

Je bent en kunt niet perfect zijn, en dat moet dus ook nooit je streven zijn. Dát is de laatste toevoeging die ik aan m’n dochter wil meegeven. Af en toe zeuren mag best, en als je weer wat blijer wordt door jezelf eens te verwennen bij bijvoorbeeld de kapper, dan moet je dat lekker doen!

Elk mens heeft iets moois in zich, de kunst is alleen dit te ontdekken!
Niet alleen bij anderen maar ook bij jezelf!!!

Gelukkig is ons meisje pas 4 maanden en heb ik nog even de tijd om te oefenen…
Want ja… ik ben en blijf een vrouw….