16 april 2009
Hoe het allemaal begon..
Het frisse voorjaarszonnetje schijnt
op mijn wang, mijn lichaam wordt verwarmd door het haardvuur dat naast me
brand. Af en toe kijk in naar M., hij rommelt wat bij de vijver en geniet
duidelijk van het moment. Ik lig in de lounge hoek van onze tuin en dommel weg.
Voldaan na een stuk hardlopen en nog nadromend van onze vakantie in Turkije,
wat hebben we het toch goed samen! Op een gegeven moment word ik wakker gekust
en kijk in de helder blauwe ogen van M.. Hij zit op één knie en heeft een
lach op zijn gezicht. `Hoi Lieverd, wil je met mij trouwen?”. Ik wrijf met mijn
handen in mijn ogen en geloof mijn oren niet. Is dit een geintje? Blijkbaar zeg
ik dit hardop want M. antwoord ontkennend en spreekt dezelfde vraag nog
eens uit. Ik kijk vol verbazing naar zijn gezicht waarop een nog grotere
glimlach verschijnt. Hij schijnt het echt te menen en wacht op mijn antwoord.
Natuurlijk wil ik met je trouwen, antwoord ik terwijl ik me in zijn armen
stort.
Drie maanden later is het zover, 3 juli, mijn 25ste
verjaardag. Omdat ik altijd al van plan was dit grootst te vieren lijkt het ons
leuk de gasten te verassen met onze trouwceremonie. Na het heerlijke eten
verschijnt M. ineens samen met een ambtenaar ten tonele. Iedereen reageert
verbaasd en enthousiast. Ik wordt door mijn vader weggegeven op het nummer
‘Butterfly kisses’ en niet veel later beloven we elkaar trouw en zijn we man en
vrouw!
Na 7 weken, op zaterdag 20 augustus, strenge helder blauwe
ogen deze keer met een serieuze blik. Als een donderslag bij heldere hemel
worden zonder pardon en met weinig uitleg de woorden “ik zie geen toekomst in
ons, ik wil de relatie beëindigen” uitgesproken. Ongeloof, onbegrip en
verwarring voeren de boventoon. Poef, in één zin stopt je gefantaseerde
toekomstbeeld en opeens zijn de zekerheden -die je dacht te hebben- verdwenen.
Hulptroepen worden ter vergeefs ingeschakeld en reageren allen met grote
verbazing.
Ervan uitgaande dat iemand zo’n beslissing niet zomaar neemt
probeer ik de keuze niet te willen begrijpen. Ik realiseer me dat ik alles
gegeven heb in deze relatie, overtuigen heeft geen zin, ik heb niet meer te
bieden. Ik leg me bij de beslissing neer en ga de eerste weken als verdoofd
door het leven.
“Opluchting en Onzekerheid, totale chaos maar ook rust.
Verwarring is het resultaat. Alle houvast verdwijnt en twijfel heeft de
overhand. Onzekerheid steekt de kop op. Weg is je zogenaamde mensenkennis. Je
begint bij start. Het is weer eng om mezelf te zijn. Ineens kan ik me niet meer
verschuilen in een veilige relatie. Ineens sta ik er alleen voor en hoe sterk
ik me ook voel, die wankele kant wordt nu pijnlijk zichtbaar..”
Al snel begin ik diep van binnen een ongepast gevoel van
opluchting te voelen. Na mate de tijd vordert wordt dit gevoel steeds sterker,
ik begin mezelf terug te vinden. Al die tijd heb ik wellicht te veel van mezelf
gegeven. Ik weet niet meer goed wie ik ben en voel me verdwaald in mijn eigen
leven.
Verscholen in een
ander,
verloren door het verleden
gedeelte van jezelf
zwaktes eindeloos vermeden
nooit klaar voor acceptatie
altijd onbewust gestreden
gevoed door andermans verwachting
gestimuleerd door aandacht
ineens...alsof het licht weer aanging
en de toekomst dichterbij bracht
iedere twijfel overdacht
net zo lang,
tot het leven weer volledig naar me lacht..
Al snel kom ik in contact met andere mannen, voor de eerste keer als single
uit, een toevallige ontmoeting met een aantrekkelijke jongen van amper 21 jaar.
De wijn vloeit rijkelijk en ik waan me weer 16, zoenend op de dansvloer.
Achteraf voor het eerst ziek van de alcohol, weer een ervaring rijker. Niet
lang daarna: een collega die in het zelfde schuitje zit, het schept een band en
we daten een tijdje met elkaar. Totdat ik mezelf kei hard tegenkom. Ik ga te
snel, wat wil ik in mijn leven? Ik stop met daten, en beloof mezelf tijd voor
mezelf te nemen. Een aantal weken later, een sexy rocker met neuspiercing en
nog wat later “Liefde op het eerste gezicht”, mijn Valentijn! Onze blikken
kruizen en in hem zie ik mezelf, we lachen en de bliksem schiet door de kroeg
heen. Ongelooflijke vonken en vuurwerk, kort maar krachtig, beide getekend door
de liefde. De angst om te verliezen dooft het magische gevoel. Weer neem ik me
voor het rustig aan te doen maar mijn gebroken hart smacht naar liefde.
Ik denk niet genoeg liefde voor mezelf te hebben om het te
kunnen helen, ik zoek iemand die mij lief heeft en de pijn doet verzachten.
“Al dagen/weken/maanden gieren er emoties door mijn lijf
en mijn gedachten. Heb je weleens op een plek gestaan waar van alles gebeurde,
geluid, licht, geuren, een overdaad van alles..bijna teveel om allemaal tot je
te nemen..? Het gevoel dat ieder zintuig wordt aangesproken en overuren draait.
Alle die overdadige prikkels van buitenaf lijken niets bij datgene wat zich in
mijn lijf afspeelt. De buitenwereld lijkt hierdoor saai en ik onzichtbaar want
niemand die hetzelfde voelt….”
Ik besluit dat het tijd wordt om iets voor mezelf te doen,
ik zou zo graag meer van de wereld willen zien. Een vriendin van me is van plan
de zomer in Thailand door te brengen. Ik ben gelijk enthousiast en we kijken
naar beschikbare tickets. Echter een aantal weken later blijkt dat dit plan van
haar kant toch niet door kan gaan en ik baal als een stekker. Omdat ik me niet
wil laten kennen ga ik op zoek naar een reis die ik alleen kan maken. Geen
rekening houden met een ander en nu eens eindelijk mijn eigen plan volgen. Over
het land hoef ik niet langer na te denken, ik wil naar India, dit spirituele en
geheimzinnige land maakt me verschrikkelijk nieuwsgierig. Avontuurlijk India en
Nepal, dit zal hem worden!
Dan kom ik F. tegen, een typische Leeuw en dus ontzettend
loyaal, stoere lieve politieman uit Amsterdam, wat een avontuur. Hij gaat voor me door het vuur, draagt me op handen. We hebben een
leuke tijd samen, maar ik blijf me afvragen waarom iemand zoveel voor mij over
zou hebben. Ik voel me rot omdat ik geen 100% aan hem kan en wil geven. Ik merk
dat ik mezelf bescherm. Weer kom ik mezelf tegen en voer een zware strijd, zo’n
geweldige jongen kan ik toch niet laten lopen? Bang om nooit meer zo iemand
tegen te komen blijf ik vechten tegen beter weten in. Dan besluit ik de eerder
uitgezochte reis vast te leggen en te boeken voordat ik me bedenk. Dit is het
moment om te gaan, ik moet dit doen, voor mezelf, ik ga 1 maand naar India en
Nepal!
Al gauw besef ik dat de relatie mij en ook F. teveel onnodige energie kost en met veel pijn en moeite besluiten we er een punt achter te zetten. Veel tijd om stil te staan heb ik niet, de tijd vliegt en de vertrekdatum nadert. Nog een paar weken en ik vertrek naar een ver land in de hoop daar met mezelf in ‘peace’ te komen. Het wordt tijd om dit woelige jaar af te sluiten, de wonden te dichten en opnieuw mezelf te ontdekken.
twee mensen
gedachten, gevoelens
leren:
begrijpen
accepteren en samensmelten
struikelen, vallen, opstaan
steunen en troosten
samen diegene
samen écht mezelf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten