Deze kwam ik toevallig in een oud notitie boekje tegen!
Vragend kijk ik in je ogen
wat speelt er door je hoofd?
het lijkt alsof een labyrint
zijn eigen uitgang niet meer vind
Vroeger toen ik naar je keek
straalde je ogen van geluk
een lach en een kuiltje in je wang
alsof je echt gelukkig leek
Ik ruik je, ik voel je, ik ken je
niets is écht onbekend
maar nu lijk je net een vreemde
die zijn eigen naam niet kent
Spiegeltje spiegeltje aan de wand
wat is er met mij aan de hand?
De reflectie van het glas
is ineens niet meer zoals hij was
Geen opmerkingen:
Een reactie posten