Onzekerheid

Onzekerheid

Als ik je voel kom je uit het niets en ben je ineens heel intens. Een misselijkmakende knoop in mijn maag. Mijn hartslag versnelt en klopt in mijn keel, mijn gezicht verliest zijn vrolijkheid.
Wat moet ik met jou en wat is de reden van jouw bestaan?

Je bent moeilijk te herkennen laat staan te herinneren. Steeds als je verschijnt is je gezicht veranderd. Die ene collega, die ene ex of die ene vriendin. In alle gevallen overval je me. Je overmeesterd me nog voordat ik me kan wapenen en je laat me vertwijfeld en verward achter. Het voelt alsof je me overneemt en je mijn vrolijkheid vergalt. Hoe kan ik me voorbereiden op jouw komst? Wat wil je me laten zien?

Een spiegel laat me zien hoe ik eruit ziet, wat ik heb. Mensen laten mij andere kanten van het leven zien. Alles wat ik niet hebt, alles wat ik niet bent en hoe ik er niet uitzie. 

Heel vaak is er niks aan de hand, dan is het goed zoals het is. Maar soms, die ene keer, zo af en toe, dan kom jij de hoek om kijken. Een blik, een woord, een houding, een relatie, een handeling, één moment is genoeg voor jou om mij te vergiftigen. Vaak weet mijn verstand jou te neutraliseren, en is het makkelijk het gevoel te negeren. Mijn zekerheden houden mij dan op de been. Maar er zijn ook momenten waarop jij mijn lichaam in je macht hebt zodat mijn gevoel het van mijn verstand overneemt. 

Er zijn vast middelen om jou zo veel mogelijk buiten te houden, maar hoe zet ik die in?

Acceptatie? Onzekerheid, jij komt boven zodat ik denk dat het niet goed genoeg is. Dat ik niet goed genoeg ben. Dat een ander beter is, sterker, slimmer, knapper, leuker, aardiger, makkelijker, spannender, spontaner, sportiever. De ander heeft iets wat ik niet heb en met dat idee geef je mij angst. Angst dat ik daarom niet gezien word. Angst dat ik niet goed genoeg ben. Dat iemand liever voor die ander kiest.
Angst om iets te verliezen.
Maar die ander is ook zichzelf, en waarschijnlijk op bepaalde vlakken mooier dan ik, maar op sommige misschien weer helemaal niet. Moet ik blijven streven naar mijn eigen perfectie? Waarom wil ik ‘volmaakt’ zijn? Waarom ervaar ik stress als ik de situatie niet begrijp? Waarom heb ik door jou geen vertrouwen in een goede afloop? Waarom ben ik bang om te verliezen?

Je wilt mij laten indekken voor dingen die fout kunnen gaan. Je durft geen risico te nemen en streeft naar zekerheid. Jij wilt achteraf graag kunnen zeggen ‘zie je nou wel’. Waarom zie je niet dat je daarmee ook dingen afbreekt nog voordat er iets opgebouwd is? Ik wil best geloven dat je me in bescherming neemt tegen mezelf. Maar begrijp je dan niet dat je daarmee ook zorgt voor een enorme belemmering? Je geeft me een negatieve vibe die ik niet wil toelaten. Je neemt me over terwijl ik tegen je vecht. Ik weiger je te voelen, want dat zou alleen maar een teken van zwakte zijn. Je kost me energie, je kost me woorden die ik niet wil uitspreken maar die wel zorgen voor noodzakelijke duidelijkheid naar anderen toe. Hoe meer aandacht ik je geef, hoe meer je mij overneemt. De overwint mijn gedachten en maakt daarmee het gevoel onnodig sterk. Door jou wil ik dat anderen zich aanpassen. Door jou zie ik de ander als een vijand die eropuit is mij te kwetsen of neer te halen.

Omdat je slim gebruikt maakt van een personage is het moeilijk je direct te herkennen. Maar zodra ik het doorheb probeer ik van je weg te lopen. Iemand die nare gevoelens oproept wil ik liever niet in mijn buurt hebben en nare woorden wil ik liever niet horen. Ik blijf ver van je slachtoffer weg, door jouw slachtoffer  voel ik me zwak en minderwaardig. Door jou voel ik de angst om gekwetst te worden, door jou kruip in mijn veilige omgeving.

Hoe kan ik ooit accepteren dat jij bij mij hoort? Jij zuigt mijn emoties op en laat me als verdoofd achter. Door jou moet ik tekst en uitleg geven aan de mensen die ik kwets door mijn daden die jij veroorzaakt. Jij maakt van mij een gekwelde ziel die ik weiger te zijn. Jij werkt me tegen, jij bent die mij verdrietig maakt. En toch zijn er soms nog steeds momenten dat je me overneemt. En is het enige wat ik dan kan doen me helemaal overgeven aan jou op die momenten. Door de emoties die je bij me losmaakt ben je onherkenbaar, niet alleen voor mij maar ook voor de buitenwereld. Het beeld wordt vertroebeld door de komst van een personage.  

Als ik jou voel weet ik dat iets me écht geraakt heeft. Iets wat ik in mijn dromen, mijn hart, mijn gedachten heb gesloten en niet meer los wil laten. Jij pakt mij op mijn grootste geluk en mijn diepste verlangen.

Maar nu is het afgelopen, het is tijd dat jij weet wie de lakens uitdeelt. Onzekerheid, het leven is te mooi om me te laten leiden door jouw angst. Geef mij wat ruimte, ik zal goed op mezelf passen, je zult er altijd zijn, maar kies je momenten beter en speel niet met vuur. Zekerheid heb je nooit in het leven…Geloof heb je nooit genoeg

Vertrouwen, dit is een oproep aan jou. Ik weet dat er in het verleden met je gesolt is, dat hebben we beide niet kunnen voorkomen. Ik was je zelfs even kwijt maar je hebt me bewezen dat ik nooit moet stoppen geloven. Kan ik op je rekenen als onzekerheid zich meldt? Ik beloof je dat ik je de tijd zal geven om onzekerheid weg te krijgen. Ik zal dan diep ademenhalen en hard in je geloven.  Kan ik op je rekenen?

Mensen laten mij andere kanten van het leven zien. Alles wat ik niet hebt, alles wat ik niet bent en hoe ik er niet uitzie. Als er niks te zien is betekend dat niet dat er iets niet is. Ik ben een mens met dromen en angsten.

Voelen is Leven.
Geloven en vertrouwen.
Beseffen en Raken.
Omarm me.
Verdoof mijn angst met je liefde.
Heb begrip, al is het maar voor even.