maandag 27 juni 2011

Seizoen

Als alle warmte verdwijnt
En de donkerte verschijnt
Komt er geen einde aan de nacht
Tot de zon weer naar me lacht

Groene blaadjes veranderen zacht
Voorspelbaar maar toch onverwacht
Frisheid verdwenen in heldere kleuren
Zonder verzet laat ik het gebeuren

Als jij verdwijnt
En mijn gebroken hart verschijnt
Komt er geen einde aan de nacht
Totdat jij weer naar me lacht

Als de kou de wereld verlaat
Als de weide vol bloemen staat
Bloemetjes, bijtjes, dit moet je weten
ik heb je nog steeds niet kunnen vergeten


Verstuurd vanaf mijn iPhone

donderdag 14 april 2011

Jij

vlinders vliegen voorbij
alleen in mijn mooiste dromen
bestaat er iemand zoals jij

Geluk

Ogen die staren, jouw mond die mij kust
zonder een woord te spreken
worden ongeduldige verlangens gesust

meeslepende muziek, het licht van de maan
...Geluk, dat je me die avond naast je zag staan

Ogen die praten, mijn mond die jou kust
kijkend met je handen
wordt mijn brandende angst ongemerkt geblust

Zomer!!

Relaxen, liggen buiten chillen,
korte rokjes om de billen,
vrolijkheid op de fiets,
luieren lachen drinken ofzoiets,
kinderstoeltjes gekke boeltjes,

blauwe lucht groen het gras,
de wereld lijkt donker door het glas,
je zou bijna denken dat het zomer was..

Verlaten

Mijn achterdochtige liefde was niet blind
In het verleden al eens niet oprecht bemind
Sceptisch en afwachtend toen ik je zag in de kroeg
Mag ik je nummer is alles wat je me vroeg

Het eerste oogcontact raakte mijn gevoel
Onrustig van binnen maar ik reageerde koel
Je vrolijke ogen en je stralende lach
Een geweldige man die ik in je zag

Het klikte goed, we hadden het fijn samen
Volop zon als we bij elkaar kwamen
Maar je drukke leven kon ons niet aan
Ineens besloot je me in de regen te laten staan

Mijn vonnis door jou uitgesproken
Die woorden hebben mijn hart gebroken
Alles in één zin vervlogen
Onbedoeld toch weer tegen me gelogen

Ik wil jou nog lang niet kwijt
Maar kan steeds niet normaal met je praten
Nu vraag ik tot mijn grote spijt
Zou je gauw mijn hart willen verlaten?

maandag 31 januari 2011

pratende ogen

Ogen die staren, jouw mond die mij kust
zonder een woord te spreken
worden ongeduldige verlangens gesust

meeslepende muziek, het licht van de maan
Geluk, dat je me die avond naast je zag staan

Ogen die praten, mijn mond die jou kust
kijkend met je handen
wordt mijn brandende angst ongemerkt geblust