Onze Lieve Vrouwe Abdij
Maandag 19 augustus 2019 - Oosterhout
11.30 uur
"Het grote avontuur gaat beginnen. Met een leeg gevoel stap ik de auto uit en tref zuster Hildegard. Ze geeft me een rondleiding door het gebouw, het gastenverblijf van het klooster waar ik tot vrijdag zal blijven. Er hangt een enorme rust in de sobere oude inrichting. Als de zuster vraagt of ik het spannend vind antwoord ik ' ja' en barst in tranen uit. De wereld voelt ineens zo ver weg en ik heb nu al heimwee naar iedereen. Het is best moeilijk om zo ineens weg uit je vertrouwde omgeving te zijn. Tegelijkertijd voel ik een enorme dankbaarheid opkomen voor alles wat in mijn leven aanwezig is. Mijn kamernummer is 9 en ik moet lachen als ik mijn bed opmaak met het panterdekbed wat ik heb meegenomen. Mijn telefoon gaat uit. Ik ben er."
14.20 uur
"Zojuist de eerste dienst bijgewoond, er zijn minder zusters dan ik dacht en ze zijn allemaal behoorlijk op leeftijd. Tussen de middag met het eten kennis gemaakt met de andere gasten. Ik merk aan mezelf dat ik geen behoefte heb om te socializen. Ik kom hier niet om met vreemden over ditjes en datjes te praten terwijl ik mijn geliefden moet missen. Zelf had ik verwacht dat we in stilte zouden eten maar dat was niet het geval. Er zit een kletsmajoor bij die er al voor de vierde keer is, dat moet ook iedereen aan tafel weten. Ze probeert toenadering te zoeken maar ik zeg dat het een tegenvaller is dat we tijdens het eten mogen praten. Ik geef aan dat ik niet gekomen ben voor oppervlakkige verhalen over andermans kinderen.
Ik lig nu op bed mijn gedachtes op te schrijven. Wat ik dus nu al super interessant vind is dat je - waar je ook bent- te maken hebt met andere mensen die een enorme impact kunnen hebben op hoe je dingen ervaart in het leven. Zelf merk ik gelukkig steeds meer dat het aangeven van grenzen minder moeilijk wordt. Of tenminste... het beginnend bij het voelen van mijn grenzen en daarnaar kijken en ervaren. Zodat ik daarna kan kiezen wat ik me die gevoelens ga doen.
Ik kies er nu in ieder geval voor om niet een van de groep te worden maar bij mezelf en op mezelf te blijven."
16.15 uur
" Net lekker op bed gaan liggen en in slaap gevallen. Net op tijd wakker voor een kopje thee in de zitkamer. Er was verder niemand dus even gezeten met een boekje. Het boekje ging over stilte.
Redenen om niet te praten:
1. Als je stil bent kun je niks verkeerds zeggen.
2. Als je stil bent kan je beter luisteren naar anderen.
Ik merk dat ik nog heel erg moet wennen aan het hebben van geen afleiding. En dan het ' wachten' op de volgende activiteit, zoals eten, een dienst etc. Misschien is het handig als ik morgen per vrije tijd een plan heb om iets te ondernemen.
Volgens de strenge regels van stilte is het eigenlijk niet eens de bedoeling om te lezen. Dit is namelijk ook een manier van afleiden.
Ik merk nu dat ik eigenlijk ook zoveel energie krijg van het leven wat ik leidt. Wat ik misschien zou kunnen verbeteren is dat ik dingen met meer regelmaat en meer aandacht doe. Ik las het ergens, dat het de kleine dingetjes kunnen zijn die al voor heel veel rust kunnen zorgen. Je moet geen grote dingen willen veranderen want dat is waarschijnlijk toch niet vol te houden.
Als ik er zo over na denk hebben we zoveel leuke en mooie dingen die in het leven gebeuren dat ik niet bang hoef te zijn dat de verveling gaat toeslaan als ik wel meer in een ritme en eenduidige manier ga doen. Alleen maar om de activiteiten meer met aandacht te kunnen doen en ze bewuster te beginnen en te eindigen."
19.30 uur
"Het avondeten zit erop. Tijdens het eten werd weer gepraat en deze keer vond ik het minder erg. Misschien ook een gevalletje verwachtingsmanagement. Vanmiddag las ik in het boek dat de echte stilte van binnenuit moet komen. Het helpt natuurlijk als de buitenwereld ook stil is, maar dit zou geen vereiste hoeven te zijn.
Mooi he hoe dat gaat, die kletsmajoor aan tafel krijgt ineens een andere rol in dit verhaal. Namelijk de belichaming van het doel om de stilte in mezelf te vinden met daarbij de afleiding van buiten. Benedictus schreef al over vluchtgedrag, dat dat niet goed is. Bijzonder dat de gasten in de abdij eigenlijk vluchten naar de abdij, weg van hun eigen leven. Terwijl in een van de principes staat dat je ten alle tijden vol moet houden. Ik denk dan ook dat ik deze trip niet als een vlucht moet zien, maar een manier om te kijken of ik dichter bij mezelf kan komen. Het is nu een kwestie van volhouden om dit te doen op de manier zoals ik dat zelf wil en me niet laten afleiden door externe factoren."
Dinsdag 20 augustus 2019 - Oosterhout
6.45 uur
Goedemorgen, rise and shine. Om half zes gaat de wekker, net voordat de klokken luiden (6.00u) sta ik naast m'n bed. De nacht was super raar. Door alle indrukken en het geluid van de kermis in het dorp kon ik maar niet in slaap komen. Midden in de nacht werd ik wakker van de klok die 1 keer sloeg. Daarna heb ik alle uren de klok horen luiden. Mijn hoofd was behoorlijk aan het nadenken, mijn gedachten gingen vooral naar het klooster en het daarbij horende kloosterleven. Ik voel me gek genoeg wel uitgerust, de laatste dienst van gisteravond was mooi. Fijn om de dag zo bewust af te sluiten.
Vanochtend was de eerste dienst voornamelijk gezang. Twee zinnen die op dezelfde toonhoogte worden herhaald als een soort van mantra. Het lijken kinderlijke vertellingen waar een verhaal verteld wordt. De nonnen zitten tegenover elkaar en het publiek zit daar haaks op. Daardoor voelt het alsof je een toeschouwer bent en naar een optreden zit te kijken.
Om half 8 is de volgende dienst, dan hebben we er al twee van de zeven diensten op zitten.
13.15 uur
De lunch zit er op, ondertussen is er ook een eucharistie viering geweest. Met een jonge pastoor. Het woord dat is bijgebleven is ' wijsheid'. Hoe hij dat woord uitsprak was al een beleving an sich. Vanochtend sprak ik zuster Hildegard en vroeg haar advies over de kletsmajoor. Haar antwoord: barmhartigheid. Ze gaf aan dat voor sommige mensen stilte in het bijzijn van anderen heel beangstigend kan zijn. Omdat er in deze stilte ook geen bevestiging van anderen te vinden is. En dat mensen soms letterlijk woorden nodig hebben om te connecten. Ik merk bij mezelf dat ik de stilte in de groep makkelijker vind dan de stilte met 1 persoon. Dan voelt ik ook een vorm van angst dat de ander met oordelende gedachten van mij naast me zit. Het is fijn om te merken dat ik nu in de groep de rust heb om in de stilte te zitten.
De diensten beginnen me nu al een beetje tegen te staan. En het voelt alsof er voor mij eigenlijk niks te halen is. Het nieuwtje is er wel een beetje vanaf. En wellicht is dit het moment waar de echte les voor mij begint. Doorgaan en niet opgeven.
Zoals zuster Hildegard zo mooi zei; blijf trouw aan je eigen verlangen.
Leestip: Een levensregel voor beginners van Wil Derks
Meer informatie over Benedictus:
https://www.olvabdijoosterhout.nl/benedictus/
Informatie over het gastenverblijf:
https://www.olvabdijoosterhout.nl/gastenverblijf/
